Issa P H I L I P P E

Konu: Issa P H I L I P P E Perş. Nis. 29, 2010 5:24 pm

Tanımlanması zor biriyim galiba biraz. Etrafımdakilerin çoğu benim hakkımda karışık düşüncelere sahiptirler eminim. Sonuçta benimde kişiliğim değişiklik gösteriyor onlara göre. Yerine ve kişisine göre davranmam gerektiğini biliyorum. Çünkü mantığımı kullanmayı öğrendim, yani demek istediğim eğer benimle bir partide tanıştıysanız büyük ihtimalle beni seviyorsunuz, ama benimle ciddi bir ortamda tanıştıysanız; otorite manyaklığım ve disiplinim yüzünden büyük ihtimalle beni bir kaşık suda boğmak istiyorsunuz.

Şu anda on dört yaşındayım ve şimdiye kadar iki muggle filminde rol aldım, sayısız tiyatro oyunu sergiledim. Yanlış anlamayın ünlü falan değilim, sadece bunun için çabalıyorum. Küçüklüğümden beri en büyük hayalim buydu, ünlü olmak herkesin bir gün ismimi bilmesi. Bu her çocuğun hayali olmamış mıdır bir dönem, tek fark benim hayalim için bir şeyler yapmış ve buna hala devam ediyor olmam. Annem ve babamın hayata bakışı bundan çok farklıydı ama onlar ikizimin de benimde onlar gibi tam anlamıyla cadıların ve büyücülerin dünyasında kaybolmamızı istiyorlardı, ne yazık ki öyle olmadı ikimizde onları dinlemedik ve şu an bir cadılık ve büyücülük okulunda okuyor olmamıza rağmen aklımız beş karış havada.

Eğer çocukluğumdan bahsetmem gerekirse, ben çok yaramaz bir çocuk değildim. Hatta içe kapanık olduğumu söylerler yine de ikizim yaramazlık yaparken onu izlemezdim genellikle yaptığı işlerin içinde bende olurdum. Sanırım benim büyüklerle sorunum vardı, iletişimim onlarla kopuktu. Ama babamın arkadaşı Richard ile her zaman iyi anlaşıyordum, çünkü o yönetmendi ve ben bunu duyar duymaz adamın peşinde Richard amca Richard amca diye gezmeye başlamıştım. Annemin pek onayladığı bir durum değildi bu, ağırbaşlı olmamı istiyordu. Tanrı aşkına! Daha on yaşında bir kızdım ne ağırbaşlılığından bahsediyordu bu kadın? Ve bir gün Richard amcanın ağzından beklediğim sözler çıktı; “Bir filmde oynamak ister misin Anne?” ikinci adımı kullanan nadir kişilerdendi Richard ve bu sözleriyle beni bir anda dünyanın en mutlu çocuğu yapmıştı. Annemle babamın Richard’a kötü bakışlar attığını görebiliyordum. Ama ben çoktan ‘ evet, evet.’ diye zıplamaya başlamıştım bile. Oldukça küçük bir roldü fakat benim hayatımın en büyük deneyimiydi. Ve çok eğlenceli geçmişti. O filmden sonra kesinlikle emindim oyuncu olacaktım. Ve yine o filmden sonra karar verdim çello çalmayı öğrenecektim çünkü filmin başrol oyuncusu olan kız çok güzeldi ve mükemmel çello çalıyordu. İkizim ile bir süre piyano dersi almıştık aslında ama Isis bırakınca bende bırakmıştım yinede çalamadığımı söyleyemem ama mükemmelde değildim her neyse bir çello aldılar ve dört senedir çalıyorum. Sanırım artık mükemmel olduğumu söyleyebilirim size. Evet bu sözlerimden anlıyorsunuz ki biraz kendini beğenmişimdir, bazen aynanın karşısında saatler geçirdiğim bile olur. Ama asla insanları kırmam, yalnızca tek başımayken veya ikizimleyken kendimi över dururum. Bu bir çeşit mutlu olma yöntemi benim için.

Konuşmayı öğrendiğimden beri doğrular ile problemim var. Çoğu insan benim için yanlıştır, yani davranışları olsun; düşünceleri olsun. Fakat ben bir türlü onlara gerçek düşüncelerimi söyleyemem, nedenini bilmiyorum, hayır kaybetme korkusu değil sadece onların kırılacağını düşünüyorum sanırım. Yanlış anlamayın şu herkesle iyi geçinen tiplerden değilim bu bahsettiğim insanlar benimle bir bağ kurmayı başarmış olanlardır. Diğerlerine acımam yoksa. Benim doğrularım onlar için her zaman acıdır.

Zor anlaşılıyorum demiştim, dışarıdan bakanlar tanıyana kadar her zaman çok boş biri olarak düşünüyorlar beni ve bu da çok can sıkıcı. Ben öyle biri değilim, kendi fikirleri, doğruları olan biriyim. Pek arkadaşım yok işte bu yüzden çünkü dışarıdan bakıp hakkımda yalan yanlış fikirler edinip daha sonra benimle arkadaş olanlara ihtiyacım yok. Ben böyle de mutluyum.

Konu: Geri: Issa P H I L I P P E Perş. Nis. 29, 2010 5:25 pm

‘Biten.’
‘Bekleyen.’
‘Devam eden.’