Virginia Grace Lewicki

Konu: Virginia Grace Lewicki Çarş. Nis. 21, 2010 10:30 am

Virginia Grace Lewicki ~
Sizce yaşam kutsal mı? Bence öyle. Yaşam içinde barındırdığı sorumluluklarla bizi sınayan kutsal bir sınav. Uzakdoğu’nun saçma mistik öğelerine inandığımı sanmayın sakın. Yaşamın kutsallığı içinde bulundurduğu kişilerdir. Mesela çocuklar, onlar o kadar saflar ki bunu asla mahvetmemeliyiz. Belirli kurallar içinde yaşadığımızı dahi bilmez onlar. Benim için kurallar ne kadar önemliyse çocuklar için de o kadar gereksiz. Bu yüzden anlaşmamız biraz zor oluyor. Okul ortamında çocuklarla iyi geçinmeyi başarabildiğimi düşünüyorum; ama benim hakkımda kuralcı demediklerinden emin olamıyorum. Kendi kurallarımdan asla taviz vermeyen bir yapım var. Çocukluğumdan beri kuralların hâkimiyeti üzerinde büyüdüm. Babam Sihir Bakanlığında Sihirli Yasal Yaptırım Dairesi Başkanı’ydı. Sizde kabul edersiniz ki böyle bir adamın kurallara bağlı olmaması imkânsız. Yemeğe oturup kalkma saatlerimize kadar kurallar vardı. Ablam benden daha uyumsuz olduğundan ben babamın gözbebeğiydim. Beni her akşam tam yedide yemek sofrasında bulmazsa dünyanın yıkılacağı kanısına kapılmıştım. Ablam bunların ne kadar saçma (!) olduğunu söylese de ben babamı mutlu etmeyi severdim. Onun kurallarına bu kadar bağlı oluşumun bir başka sebebiyse annemdi. Annem ben çok küçükken ölmüştü. Altı yaşımda bir gece babamla bu saçma (!) kurallar yüzünden kavga etmiş ve bir daha eve gelmemesini söylemişti. Babam çok sinirlenince annemle kavgaları büyüdü. Sonunda annem bizi bırakarak sokağa çıktı. Gezmemesi gereken bir yere gitmişti. Bu yüzden karanlık bir büyücüye rastlamış, büyük bir lanet tarafından acımasızca öldürülmüştü. Bunları biliyordum; çünkü babam ne kadar bizden saklamaya çalışsa da Gelecek Postası bir hafta boyunca bundan bahsetmişti. Sonuçta bakanlıktaki ünlü kuralcı adamın karısı böyle garip bir şekilde ölmüştü. Bu olaylardan sonra bende kurallara çok bağlandım. Çünkü annem gibi başka birini daha kaybetmekten korkuyordum.
Sonunda okul yılım gelmiş ve babamın heyecanlı gözlerini görmüştüm. Mutlulukla Hogwarts Express’ine binerken babamın bana nasıl el salladığını görebiliyordum. Ablam hemen arkadaşlarının yanına koşmuş ve ufaklıkları ezmeye başlamıştı. Bu kadar kötü bir ablam olduğuna inanamayarak tren yolculuğuma başlamıştım. Hogwarts’ta geçireceğim uzun yılların bana büyük faydaları olacağına emindim. Tek sorunum babamı özleyecek olmamdı. Ablamın Slytherin olmasının aksine ben Ravenclaw’a şapka bir saniye düşünmeden girmiştim. Babam hep beni zeki prensesim diye severdi. Bu yüzden hiç şaşırmadım. Ravenclaw’un kalabalık ortak salonu beni çok mutlu ediyordu. Kocaman kuleden baktığımda aşağıyı görmek kadar güzel bir manzara yoktu. Yedi yıl boyunca Hogwarts benim hayatımı değiştirdi. Bu sırada babamı kaybettim ve son yılımda ablamla erkek arkadaşının yanına taşınmak zorunda kaldım. Başlarda bu durum beni mutlu etse de sonradan ablamların garip hareketlerini hiç beğenmiyordum. Sonunda okul bitti ve kendi evime çıkabildiğim için mutluydum. Birkaç yılın ardından Hogwarts’dan profesörlük teklifi geldi. Notlarımın hiç düşmemesi buna etkendi. Tabii ki hemen kabul ettim. Uzun yıllar bulunduğum Hogwarts’ı gitmediğim o kısacık sürede çok özlemiştim. Okula döndüğümde aynı çocuksu mutluluğu yaşadım.
Yaklaşık olarak on beş yılın ardından Hogwarts’ta hala mutluyum. Şu anda ilk profesörlüğüm olan İksir Profesörlüğü’ne devam etmekteyim. Bunun yanı sıra yeni müdür olarak başa geçmem beni oldukça mutlu etti. Eski müdürümüzün gitmesine her ne kadar üzülsem de burada diğer büyücü dostlarımda iyi bir Hogwarts yılına daha hazır olduğumuza eminim. Okulun işleri ne kadar fazla olursa olsun yapmaktan mutluluk duyuyorum. Çocukların kuralsızlıkları bile şu sıralar gözüme eskisi kadar batmıyor. Sadece fazla yaramazlık yaparlarsa cezayla buluşmaları an meselesi.

Konu: Geri: Virginia Grace Lewicki Çarş. Nis. 21, 2010 10:49 am

Rpg Günlüğü ~

lll Biten
ll Devam Eden
l Bekleyen

:: Septium Çanta ll
:: Septium Puanı ll